กระบองเพรช(เขียนถูกไหมเนี้ย)

วันนีตื่นเช้ามายังงงๆกับชีวิตอยู่(ปกติก็งงทุกที่)หากาแฟมากินตามเคยแล้วเดินมาหลังห้อง โอ้แม่เจ้า เจ้าต้นกระบองเพรชที่เราไม่เคยสนใจมันเลยมันกลับออกลูกหลานมาให้เราชื่นใจเห้นแล้วทำให้เราสางมึนในเช้วนี้
เพราะเคยเลี้ยงดูมันอยางดีแต่มันกลับตายซะนีเลยไม่ได้สนใจมันปล่อยๆมันไปซะ แต่มันกลับตอบแทนพระคุณเราซะ ทำให้อยากกลับไปเลี้ยงปลาอีกครั้งทั้งที่ไม่อยากเลี้ยงแล้วเพราะว่าปลาหางนกยุงยังตายหมดแล้วจะเลี้ยงอะไรได้เนี้ย

ออกกันเป็นดอกเห้ดเลยนะ

ถ้าไม่ตายซะก่อนจะเอาไปแยกกะถางไว้แจกวันเกิดซะเลย

นี้คือกระถางปลาที่ตายคงที่มาแล้วหลายตัวคงยังคิดหนักอยู่ว่าจะเลี้ยงต่อดีไหม

ภาพนี้แถมนะเมื่อวันพฦหัสที่ผ่านมาไปเต็นประกอบจังหวะทีหอประชุมถ่ามาได้แต่นี้โทรศัพของเก่ามันพังไม่มีตังซื้อของแพงซื้อแค่พอโทรได้เลยได้ภาพแบบๆที่เห้นะละ

ปล.เมื่อสองอาทิตย์ก่อนไปหาแม่แม่บอกเราว่าแก่ขึ้นนะนี้ ตกใจมาก แม่บอกว่าเราแก่ เพราะเราคิดว่าแม่หรือพ่อ ชอบคิดว่าลูกของตัวเองยังเด็กเสมอในสายตาของเขา สงสัยเราจะแก่จริงวะโถเจตยังหาเมีย เฮย แฟนไม่ได้เลย ได้โปรยอย่าว่าผมแก่.............................................